Wim Hardeman vermengt fotografie met schilderkunst door middel van een techniek die zij ‘tintografie’ noemt. Ze dompelt de kijker onder in een wereld die op het eerste gezicht weinig verband heeft met de zichtbare werkelijkheid. Hoewel ze zich vrijwel uitsluitend toelegt op portretten, zijn haar personages nooit mensen van vlees en bloed. Wim Hardeman beeldt dan ook geen bestaande personen af. Haar vertrekpunt zijn foto’s, die ze net zo lang verkleurt, vervreemdt en vervormt, tot er een nieuw karakter opdoemt.